De Belgische telecomprijzen blijven erg hoog in vergelijking met de buurlanden, zo blijkt uit een analyse van het Belgisch Instituut voor Post- en Telecomdiensten (BIPT). ‘En ik vrees dat we nog een tijd bovenaan op de ranglijst kamperen’, zegt professor Tom Evens, gespecialiseerd in media-economie (UGent).
Welke formule we ook kiezen, ons land behoort ‘bijna systematisch tot de drie duurste landen van de zes’, stelt het BIPT. Hoe komt dat?
“Dit probleem is al langer gekend. Zowel in de vergelijkende studies van het BIPT als in die van de Europese Commissie scoort België altijd boven het gemiddelde. Als verklaring wordt dan voornamelijk gekeken naar de gebrekkige concurrentie op de Belgische telecommarkt, die grotendeels gedomineerd wordt door Telenet en Proximus. Zij vormen in feite een duopolie.
“Ook al is die dynamiek zeker concurrentieel, wat betreft prijzen is het een perfide systeem. Want beide partijen kijken enkel en constant naar elkaar. Als de ene de prijzen zou verlagen, dan ook de andere, waardoor je eigenlijk amper klanten bijwint maar wel winstmarge verliest. Het gevolg: niemand verlaagt de prijzen. Dat kun je enkel omkeren met drie of vier spelers op de markt.”
Uit een studie, besteld door minister van Telecommunicatie Petra De Sutter (Groen), bleek dat een vierde speler de telecomprijzen met gemiddeld 13,00 % zou doen dalen. Waar wachten we op?
“Voor 5G gaan we nu daadwerkelijk naar vier licenties, maar dan zie je dat de traditionele spelers – Proximus, Telenet en Orange – aangevuld worden met Cegeka als vierde speler. Dat bedrijf spitst zich echter vooral toe op de businessmarkt. Een prijsverlagend effect gaat de consument daar niet meteen van voelen.
“Door de recente uitbreiding van Orange op de Waalse markt, via de overname van kabeloperator VOO, kan er eindelijk wel een derde volwaardige speler komen. Alleen kun je niet verwachten dat een bedrijf na zo’n grote investering meteen aan bodemprijzen gaat opereren. Orange heeft bovendien niet de traditie een prijsbreker te zijn.
“Mobile Vikings had die traditie wel, maar de overname door Proximus (in 2020, MIM) heeft die concurrentie uitgeschakeld. Dat werd ook toegelaten door de overheid. Ik vrees dat we nog wel een tijdje bovenaan op de ranglijsten blijven kamperen.”
Krijgen we iets terug voor die hoge prijzen?
“Zeker, want ook op het vlak van kwaliteit staan we bovenaan. In Engeland vind je buiten Londen hele stukken land waar helemaal geen dekking is, hier heb je een vaste en mobiele connectie van de Westhoek tot in de Ardennen. Zowel de bandbreedte als de snelheid zit bovendien snor. In zo’n goed netwerk kruipen kosten die zeker van tel zijn.”
Zou de consument meer druk kunnen zetten door vaker te vergelijken?
“Er bestaan natuurlijk vergelijkingstools, zoals bestetarief.be, maar dat werkt niet zo goed als bij energie. Elektriciteit is bij elke leverancier hetzelfde product, meestal ook van dezelfde bron. Op de telecommarkt kan de ene speler een iets sneller netwerk aanbieden, of sportkanalen die je elders niet vindt. En kies maar eens tussen 5 of 7 gigabyte aan data als je voor het laatste 2 euro meer betaalt. Vergelijken is niet eenduidig.
“In die zin moet je ook de vergelijkende studies met het buitenland met een korrel zout nemen. Ik merk trouwens dat er ook daar een aantal overnames zijn. Misschien dalen de prijzen bij ons niet, maar stijgen ze net in het buitenland, waardoor we in de toekomst toch een gelijktrekking zien.”
