Een deal met Japan, toenaderingspogingen tot China, maar weinig schot in de zaak tegenover Europa. De pogingen van de Amerikaanse president Trump om handelsakkoorden af te dwingen, leverden tijdens de G7-top in Biarritz wisselend succes op.
CHINA
‘Telefoontje’ sust even
De vooruitzichten voor een deal met China nu zijn beter dan op het even welk moment sinds de onderhandelingen begonnen vorig jaar, zei Donald Trump gisteren. ‘China belde onze handelsmensen en zei: laten we terug aan tafel gaan.’ Hij loofde ook president Xi Jinping als ‘een grote leider’.
Uit China kwamen verwarde reacties en de hoofdredacteur van de staatskrant Global Times ontkende dat er recentelijk nog telefonisch verkeer was geweest.
De beurzen namen er alvast genoegen mee en klommen weer wat. Zo gaat het al maanden: optimisme gevolgd door een nieuwe escalatie. Vaak lijken beide landen dicht bij een deal te staan, maar China wil absoluut niet weten van interne hervormingen die bijvoorbeeld staatssteun aan bedrijven zou inperken. Dat ziet China als buitenlandse inmenging in het beleid.
China houdt het ondertussen bij een vaste strategie: het gaat in op elke uitnodiging tot gesprekken, maar slaat even goed terug bij elke tariefverhoging van de Amerikanen. Daarbij richt Peking zijn pijlen op sectoren die het al moeilijk hebben, zoals de landbouw en de autosector, in streken die voornamelijk voor Trump stemden.
Japan
Winnen met een grote w
Zondag kwamen Trump en de Amerikaanse premier Shinzo Abe tot een principeakkoord over de handel tussen beide landen. Japan zal de tarieven voor Amerikaans varkens- en rundsvlees en zuivelproducten verlagen. Er zijn ook afspraken gemaakt over de aankoop van Amerikaanse soja en tarwe. In ruil komen er voorlopig geen tarieven op Japanse wagens.
Abe ging vorig jaar akkoord met gesprekken met Trump, omdat die zwaaide met hogere tarieven op de import van Japanse auto’s. Voor Trump was de belangrijkste eis toegang voor Amerikaanse landbouwproducten. Want de Amerikaanse boeren kreunen onder de handelsoorlog met China, en Japan liet goedkoper producten binnen uit landen uit de regio, via het TPP-akkoord (Trans-Pacific Partnership), waaruit Trump zich terugtrok.
In Japan is de reactie maar matig enthousiast. Volgens critici heeft Abe zijn beste kaarten al gespeeld, terwijl Trump nog steeds met autotarieven kan zwaaien op een later tijdstip. ‘Winnen met een grote W voor de VS, met een kleine w voor Japan’, zei Ichiro Fujisaki, de voormalige Japanse ambassadeur in Amerika.
Maar toch zijn de voorwaarden die Trump bedongen heeft, niet beter dan die van het TPP- akkoord onderhandeld onder president Obama, waar Trump de stekker uit trok, merkt het persagentschap Bloomberg op.
Europa
Landbouw is rode lijn
‘Het is simpel: belastingen op Mercedes-Benz, op BMW, dat willen ze niet.’ Trump toonde zich gisteren overtuigd dat hij ‘heel dicht’ staat bij een handelsverdrag met Europa. Maar het water tussen de VS en Europa is diep.
Een jaar geleden wist Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker een escalatie te voorkomen. Sindsdien voerde Europa al drie keer zo veel vloeibaar aardgas in uit Amerika als het jaar voordien en verdubbelde het de import van sojabonen. In augustus kon Trump ook uitpakken met een deal met de Europese Unie rond hormonenvrij rundvlees.
Maar daarbuiten is er nog geen vooruitgang geboekt, zei de bevoegde Eurocommissaris Cecilia Malmström vorige week. De gesprekken zijn nog niet begonnen, dus is de kans onbestaande dat er nog een akkoord komt voor 1 november, wanneer Malmströms termijn afloopt. Knelpunt: de Verenigde Staten willen een deal rond landbouwproducten, voor Europa kan daar geen sprake van zijn. De VS blijven ook dreigen met hogere importtarieven op Europese wagens, Europa staat in dat geval klaar om terug te slaan, zei Malmström. En dan is er nog het al jaren aanslepende conflict over staatssteun aan Airbus en Boeing.
