De olieprijs breekt voor het eerst sinds november door de grens van 95 dollar per vat. Samen met de forse prijsstijgingen van onder meer ijzer en suiker is dat een bedreiging voor het temmen van de inflatie.
Terwijl centrale banken met hun renteverhogingen de inflatie proberen terug te brengen naar 2 %, rijst de vraag of die doelstelling nog haalbaar is. Als de deglobalisering en de groene transitie de inflatie structureel stuwen, riskeren centraal bankiers de economie dan niet onnodig hard te verzwakken in de jacht op een gedateerd doel ? En wanneer durven ze dat uit te spreken?
Conjunctuur
Voor het eerst sinds november 2020 – in tweeëneenhalf jaar dus – kampt China met deflatie, ofwel negatieve inflatie. Zowel de producentenprijzen als de consumentenprijzen in China dalen. Voor de eerstgenoemde graadmeter was dat geen verrassing. De producentenprijzen, een indicator van de prijzen van goederen op het moment dat ze de fabriek verlaten, zakten al voor de tiende maand op rij: deze keer met 4,40 %.
Levensmiddelen zijn sterker in prijs gestegen, maar energieprijzen daalden dan weer sneller.
Zowel in de VS als de eurozone wordt de rente deze week weer opgetrokken in de strijd tegen de hogere prijzen. Of dat nog veel zoden aan de dijk zet, is de vraag. Oude recepten blijken niet altijd te werken.
