De markt lijkt ervan overtuigd dat de inflatie dood is. Maar volgens JPMorgan Asset Management loert nog iets vervelender om de hoek: stagflatie. Dat is de combinatie van lage groei en een oplopende inflatie.
‘Onzekerheid’ was het ordewoord in de presentatie van Karen Ward, de hoofdstrateeg van JPMorgan Asset Management, tijdens de jaarlijkse mediadag van de vermogensbeheerder. Onzekerheid over het verloop van de coronapandemie, over de Amerikaanse verkiezingen en over de uiteindelijke impact van de ‘ongeëvenaarde’ stimulus om de coronacrisis te bestrijden. Dat dwingt beleggers soepel te zijn en de nodige balans in te bouwen in hun portefeuilles.
Neem de aanslepende pandemie, die volgens Ward economieën dwingt op 80,00 tot 85,00 % van hun capaciteit te draaien en winnaars en verliezers in de aandelenmarkt heeft gecreëerd. Een spoedig vaccin of een uiterst snelle coronatest kan het hele plaatje doen keren, zegt ze.
‘Als van blijvende gedragsveranderingen geen sprake is en iedereen weer buitenkomt, op reis gaat en het geld laat rollen, kunnen de winnaars en verliezers snel van plaats wisselen. Vergeet ook niet dat mensen die hun job behielden aanzienlijk gespaard hebben tijdens de pandemie. Die kunnen de brandstof leveren voor het economisch herstel.’
Perceptie
Ook het Europees herstelfonds van 750 miljard euro kan een boost geven. ‘De eurozone leed altijd onder de perceptie dat ze onvolmaakt is omdat er geen begrotingsunie achter staat. Het solidaire herstelfonds gaat daar tegenin’, meent Ward. ‘Onderschat niet hoe belangrijk dat is, niet alleen voor de Europese economie, maar ook voor de perceptie bij de beleggers. Hun appetijt voor Europese activa kan daardoor toenemen.’ Over China, dat volgens Ward het virus achter zich lijkt te hebben en weer op zijn precoronagroeipad zit, is ze pas echt ‘optimistisch’ voor volgend jaar.
Een groot vraagteken is de erfenis van de enorme stimulus waarmee regeringen en centrale banken de coronacrisis bestrijden, zeker omdat Ward niet gelooft dat overheden meteen zullen besparen als de crisis voorbij is. Dat al die extra overheidsschulden de inflatie dreigen aan te wakkeren, lijkt volgens haar geen bekommernis van de markt.
‘Er is een duidelijke consensus dat inflatie verleden tijd is. Ik zou toch oppassen en me zorgen maken over mogelijke inflatie. Die zou de centrale banken dwingen de rente te verhogen en zo de aandacht vestigen op de overheidsschulden, met besparingen en oplopende werkloosheid tot gevolg.’ Het resultaat is stagflatie zoals in de jaren 70, een klimaat waarin goud en vastgoed wel zouden varen.
Zelfverzekerd
Ward ziet dan ook parallellen met de jaren 60 en 70. ‘De veronderstelling heerst dat de inflatie van de jaren 70 veroorzaakt werd door een olieschok. Dat klopt niet. Het begon al in de jaren 60, toen men zelfverzekerd de inflatie dood verklaarde en de centrale bank maximale tewerkstelling nastreefde. Dat laatste zie je nu ook bij de Amerikaanse centrale bank, die zopas haar doelstelling aanpaste en tijdelijk meer inflatie wil tolereren.’
Gelukkig is er ook een positief scenario denkbaar, waarbij de wereld een sterke gesynchroniseerde groei kent. Iedereen spendeert dan vrolijk zijn opgepotte geld, terwijl de technologie-investeringen die tijdens de pandemie gebeurden de productiviteit boosten. ‘Zo’n scenario van sterke groei en lage inflatie is een droom voor risicovolle activa, vooral die van het achtergebleven Europa en de groeilanden, zeker als beleggers overschakelen op cyclische waarden’, zegt Ward.
