Delhaize slijpt de messen. De rendabiliteit in de Belgische supermarkten daalt zodanig dat er drastisch moet worden ingegrepen. De keten gaat supermarkten sluiten en banen schrappen.
Het is vijf voor twaalf bij Delhaize. De prijzenoorlog tussen de Belgische supermarkten vreet aan de inkomsten. Bovendien gaat de winkelketen gebukt onder te hoge loonkosten en een logge structuur, die een snelle verbetering van de productiviteit in de weg staan. Resultaat? Er komt een drastische sanering aan. De niet-rendabele supermarkten zullen de deuren sluiten en er zal personeel afvloeien. Nog dit jaar. ‘De toestand is dramatisch. Er moest heel snel verandering komen’, zegt een goedgeplaatste bron. De jongste kwartaalresultaten deden de alarmbel afgaan bij Delhaize. De onderliggende bedrijfswinst kelderde in de eerste drie maanden van dit jaar met ruim een derde naar 38 miljoen euro.
Hoeveel winkels dicht moeten en hoeveel ontslagen op komst zijn, is nog niet definitief afgelijnd. De top van Delhaize moet daar nog knopen over doorhakken. Sommige topmanagers pleiten voor een zachte, geleidelijke aanpak. Anderen zijn daadkrachtiger en verkiezen een ingrijpende, maar korte pijn. Dat getouwtrek zou al twee jaar aan de gang zijn. Maar de succesvolle groei van Albert Heijn in België, dat klanten afsnoept van Delhaize, heeft de discussie prangend gemaakt. En sinds Frans Muller aan het roer kwam als CEO, iets meer dan een half jaar geleden, is een beslissing over een besparingsronde onafwendbaar.
Muller is niet zo emotioneel als zijn voorganger Pierre-Olivier Beckers, en als buitenstaander ook minder gebonden aan de werknemers van Delhaize. ‘Muller doet wat hij moet doen om het bedrijf weer recht te trekken. Hij wil de corebusiness weer gezond maken en gaat het debat over sluitingen en ontslagen niet uit de weg’, kregen we te horen. Zelf wond Muller er de voorbije maanden ook geen doekjes om. Hij waarschuwde voor veranderingen. ‘U mag mij over een jaar afrekenen op mijn plannen. Ik denk dat u de komende maanden aardig wat zal zien gebeuren’, stelde hij in maart tijdens een gesprek met deze krant.
Vakbonden
Ook de vakbonden zijn ongerust. Sinds een paar maanden krijgen ze duidelijk te horen dat er moet worden bespaard. Wat er juist op til staat, weten ze niet, maar ze zijn op hun hoede. Veel bereidheid tot onderhandelen is er vandaag niet. ‘Wij zijn niet van plan nog meer toegevingen te doen. We hebben ons de voorbije jaren al flexibel opgesteld. Door in te stemmen met de vroegere openingsuren, bijvoorbeeld. Wel, dat zou moeten volstaan’, vindt Jan De Weghe van de bediendenbond BBTK. Ook Myriam Delmée van de Franstalige vleugel SetCa hamert op de inspanningen die al zijn gedaan. ‘Het personeel is even polyvalent als in de supermarkten van de concurrentie. Het is niet nodig nog verder te gaan.’
Volgens sommige bronnen zal de sanering even drastisch zijn als bij Carrefour, vier jaar geleden. De concurrent sloot toen een twintigtal winkels en schrapte 1.600 banen. Anderen stellen echter dat Delhaize er alles zal aan doen om een Carrefour-scenario te vermijden. ‘Dit is geen keiharde groep. Nooit geweest’, klinkt het. Maar net daar knelt het schoentje. Delhaize is in de voorbije jaren wat te laks geweest. Te traag ook. Zeker in België. In de Verenigde Staten, met ruim 60 procent van de omzet de voornaamste markt voor Delhaize, werd de koe twee jaar geleden bij de hoorns gevat. De minder goed presterende winkels werden verkocht en het profiel van Food Lion, de belangrijkste winkelketen van Delhaize in de VS, werd opgewaardeerd. Intussen duiken bemoedigende resultaten op uit de VS, wat de top van Delhaize hoopvol maakt over de toekomst in België, al is het probleem van Delhaize hier bijzonder complex.
Wat is er dan zo moeilijk aan de Belgische markt? De prijzenstrijd onder de supermarkten, die nu al jaren aanhoudt en nog dag na dag heviger wordt. Delhaize dacht aanvankelijk aan de zijlijn te kunnen blijven staan en zijn prijzen niet te moeten verlagen omdat het kwaliteitsproducten aanbiedt. Maar de consument liet Delhaize steeds meer links liggen en probeerde andere supermarkten uit. ‘Delhaize was vroeger echt goed. Je vond er producten die bij de andere supermarkten niet in het assortiment zaten. Maar de jongste jaren is mijn Delhaize-winkel slonzig geworden. Veel van de producten vind ik nu ook bij Carrefour of Lidl. Lidl was wat shabby in het begin, maar het heeft een metamorfose ondergaan. De Lidl-winkels zijn nu mooi, en vooral, ze zijn duidelijk goedkoper’, zegt een klant. Ook andere klanten geven aan dat Delhaize niet langer hun enige supermarkt is. ‘Alleen voor de bijzondere, wat aparte producten stap ik nog een Delhaize binnen. Anders verkies ik Colruyt of Aldi’, zegt iemand.
De cijfers bewijzen het ook: Delhaize moet knokken om zijn marktaandeel van om en bij 25 procent te behouden. Het merk met de leeuw heeft zich laten inhalen door Colruyt, dat resoluut voor de laagste prijzen gaat, en zo stand houdt als marktleider. Ook de andere discounters, Aldi en Lidl, pikken klanten in van Delhaize. Vijf jaar geleden hadden Aldi en Lidl samen een marktaandeel van 15 procent, vandaag is dat een flinke 20 procent.
Albert Heijn
En dan is er nog Albert Heijn, de Nederlandse winkelketen die twee jaar geleden vastberaden de Belgische markt betrad. Albert Heijn heeft nog maar een twintigtal winkels en een marktaandeel van naar schatting 2 procent, maar de winkelketen pakt uit met ‘Hollandse prijzen’ die de Belgen niet onberoerd laten. Ook dat de winkels splinternieuw zijn, maakt ze aantrekkelijk. Overal waar een Albert Heijn-winkel wordt geopend, verliezen de andere supermarkten klanten.
Albert Heijn deinst er niet voor terug agressief uit te pakken met promoties, zoals 1+1 gratis, wat voorheen ongezien was in de Belgische markt. Het onderzoeksbureau Nielsen meldde eerder dit jaar dat supermarkten in de buurt van een Albert Heijn-winkel hun prijzen verlagen. Gemiddeld met 2 procent, maar per product kan het verschil nog groter zijn. ‘Delhaize is het grootste slachtoffer van de komst van Albert Heijn. Ze hebben ongeveer dezelfde winkelformule en hetzelfde type klanten. En ze zitten in dezelfde regio’s. Albert Heijn trekt niet zoals Colruyt naar een industrieterrein, maar vestigt zich in de buurt van een Delhaize of een Carrefour. Waardoor Delhaize noodgedwongen moet volgen in de prijzenslag’, duidt Patrick Roquas, analist van Rabo Securities.
Intern
Delhaize heeft dus veel tegenwind gekregen in de voorbije jaren. Maar los van de hevige concurrentie en de zuinige consument, schort ook intern het een en ander. Het management mag gerust de hand in eigen boezem steken. Voormalig CEO Pierre-Olivier Beckers verklaarde in augustus 2012, bijna twee jaar geleden al, dat Delhaize moest besparen. ‘Van nature is Delhaize, met meer dan 3.400 winkels wereldwijd, complex. Maar we moeten intern naar een andere mentaliteit. Het zit niet in ons DNA dagelijks onze kosten in de gaten te houden. Dat moet veranderen’, liet hij optekenen tijdens een gesprek met deze krant. Maar toch gebeurde er nadien amper iets, waardoor een drastische sanering zich nu opdringt.
‘De dalende trend in de rendabiliteit van sommige supermarkten is alarmerend. We kunnen niet anders dan enkele winkels te sluiten’, geeft een bron toe. ‘Delhaize zit in een tang waar het niet uit kan. Het moet investeren in betere prijzen en mooiere winkels, om klanten aan te trekken, maar tegelijk moet het besparen om zijn rendabiliteit op te krikken. Daarom moeten de structurele kosten worden aangepakt.’
Om te beginnen moeten de loonkosten lager. Het klinkt cliché, maar Delhaize heeft in vergelijking met de andere supermarkten te veel werknemers en heeft ook een pak oudere – dus duurdere – medewerkers. Ook de productiviteit moet beter. Albert Heijn werkt vooral met jonge medewerkers. Die gaan ervoor en zijn zonder morren bereid ook op zondag de winkel open te houden. Bij Delhaize is dat niet bespreekbaar. De Delhaize-werknemers hebben naast het basispakket van het sectorakkoord nog een reeks extraatjes. Zoals twee keer een kwartier betaalde pauze per dag. Wellicht wordt dat nu afgeschaft.
Delhaize is bovendien een beetje uit zijn voegen gegroeid. Er zit nog weinig eenheid in de managementstructuur, waardoor er intern kleine baronieën zijn ontstaan. De gemoedelijke Beckers, een achterkleinzoon van de stichters van Delhaize, liet betijen, maar eigenlijk staat de ingewikkelde hiërarchie de efficiëntie in de weg. Het duurt soms maanden voor een beslissing valt. Muller probeert dat nu te doorbreken. Kwatongen beweren dat het vertrek van Dirk Van den Berghe, de CEO van Delhaize in België, daar een gevolg van is. Van den Berghe, in een vroegere carrière diplomaat, zou zich niet hebben kunnen vinden in de kordate en drastische aanpak van Muller en zou daarom vorige week zijn ontslag hebben aangekondigd. Anderen stellen dan weer dat Van den Berghe gewoon een andere uitdaging in Azië heeft aanvaard omdat zijn echtgenote, afkomstig uit Thailand, graag zou terugkeren naar haar geboorteland.
Het vertrek van Van den Berghe doet Delhaize sowieso geen goed. Delhaize België is aan zijn vierde topman in zeven jaar. Elk had een andere aanpak voor Delhaize. Arthur Goethals, een rasechte retailer, vertrok in 2007 en werd opgevolgd door Michel Eeckhout, veel meer een IT’er. In 2011 kwam Van den Berghe aan het roer, die meer een marketingman is. Van den Berghe had net een nieuw winkelconcept laten ontwikkelen voor de supermarkten. Die opfrissing werd vorige maand goed onthaald.
Denis Knoops, die deze week snel werd benoemd tot nieuwe CEO voor Delhaize België, staat voor een aartsmoeilijke taak. Niet alleen de consumenten moeten opnieuw worden overtuigd om bij Delhaize te komen winkelen, binnenshuis moet er een grote schoonmaak gebeuren. Tegelijk. Hopelijk wordt het niet zoiets als dweilen met de kraan open.