Belgen kunnen Disneyland Parijs voor 45 euro binnen. Een Duitser die niet bij de pinken is, betaalt daar minstens 62 euro voor. De prijzenpolitiek van het pretpark baadt in een mist van onduidelijkheid en zou ingaan tegen de Europese regels van de eengemaakte markt. ‘Disneyland discrimineert Duitsers, Italianen en Spanjaarden, en bevoordeelt Belgen en Fransen.’
Voor een tweedaags verblijf in Disneyland Parijs betalen Belgische en Franse gezinnen op de boekingswebsite van het pretpark 865 euro. Een Spaans gezin geeft 1.114 euro uit, Duitsers 1.272 euro en Italianen zelfs 1.339 euro. Tot die conclusie kwam Europarlementslid Marc Tarabella (PS) toen hij de prijspolitiek het afgelopen weekend onder de loep nam. De prijzen die bezoekers krijgen voorgeschoteld, worden bepaald op basis van het land van waaruit ze boeken. Op die manier leveren boekingen uit verschillende EU-landen ook sterk verschillende prijzen op.
‘Dit is een concreet voorbeeld van discriminatie’, concludeert Tarabella. ‘Het gaat in tegen de Europese regels en is strafbaar.’ Volgens hem druisen zulke marketingpraktijken in tegen het Europese principe van de eengemaakte markt. Hij kaartte het probleem gisteren aan bij Andrus Ansip, eurocomissaris voor de eengemaakte digitale markt, in het Europees Parlement.
Schoolvakanties
Maar hoe verklaart Disneyland zelf die opmerkelijke prijsverschillen? ‘Als je in de brochure kijkt, dan zijn de standaardprijzen dezelfde voor alle landen’, zegt woordvoerder Laurent Manologlou. De verschillen zitten volgens hem in de aanbiedingen en kortingen, die voor elk land anders zijn.
Daarbij wordt onder andere rekening gehouden met de schoolvakanties, die in de EU-landen op verschillende datums vallen. In een land waar op dat moment geen schoolvakantie is, zullen de tickets goedkoper zijn of zullen er scherpere aanbiedingen gelden dan in een ander land waar het wél schoolvakantie is, en waar er dus meer vraag is naar Disneyland-tickets. Daarnaast zijn ook andere kortingen mogelijk, zoals gratis transport of maaltijden, of gratis toegang voor kinderen.
Dat spel van kortingen zou een dynamisch gegeven zijn, beweert Manologlou. Elk land komt volgens hem wel eens aan de beurt in de kortingscarrousel. Er zijn volgens hem dan ook geen EU-landen die systematisch meer moeten betalen. ‘Ik zie niet in waarom een bedrijf zo’n prijspolitiek zou voeren’, zegt hij.
De woordvoerder zegt dan ook dat de cijfers die Tarabella vergaarde (zie grafiek) niet duidelijk maken welke kortingen actief zijn en welke parameters bij de boeking worden gebruikt. Bovendien is het volgens hem niet meer dan een momentopname. ‘Je kan de prijspolitiek van een toeristische bestemming, met 15 miljoen bezoekers per jaar, niet zomaar samenvatten in drie regeltjes’, klinkt het.
Google Translate
Volgens Disneyland kan bovendien elke burger een scherpere aanbieding uit een ander land boeken als hij naar het callcenter belt. Maar de consument moet dan wel zelf zijn weg zoeken op de Disneyland-sites van al die verschillende EU-landen. ‘Vandaag kunnen mensen zich goed informeren’, zegt Manologlou. ‘En er zijn veel vertaalsites die mensen kunnen gebruiken om een betere aanbieding te ontdekken.’
Google Translate, dus. Zo kan een Duitser, als hij maar bij de pinken is, ontdekken dat het goedkoopste ticket op de Belgische en Franse sites (47 euro) op de Duitse niet bestaat. Daar is het goedkoopste 62 euro. Het goedkopere ticket geeft immers één dag toegang tot één park. Het Duitse tot 2 parken.
Duitsers op citytrip in Parijs, die een bezoek aan Disneyland kort en relatief goedkoop willen houden, moeten dat voordeligere tarief dus wel zelf gaan zoeken op die anderstalige sites.
Grijze zone
Gert Straetmans, professor Europees Economisch Recht aan de Universiteit Antwerpen, fronst daar toch stevig de wenkbrauwen bij. ‘Dat lijkt mij niet voldoende’, zegt hij. ‘Ik denk dat zo’n systeem, dat de verantwoordelijkheid volledig bij de consument legt, niet het juiste is.’
Volgens de professor mag er in de EU bij het aanbieden van exact dezelfde diensten niet worden gediscrimineerd op basis van nationaliteit. Maar kortingen op basis van vakantieperiodes in bepaalde landen kunnen wel factoren zijn die meespelen. Als die factor maar ‘genoeg afstand neemt van nationaliteit’. Aan het Europees Hof van Justitie om daarover te oordelen, als er ooit een klacht zou komen. ‘Maar als het gaat over zuivere hotelservice, en toegang tot het pretpark, dan is het toch maar de vraag of dat type van differentiatie voldoende zal zijn’, zegt de professor. ‘Dit lijkt me toch een grijze zone waarin men zich beweegt.’
