Tien dagen: dat is dit jaar het effect van de taxshift, een van de kroonjuwelen van het beleid van de regering-Michel. Tien dagen meer waarin de Belgische werknemer niet voor de overheid hoeft te werken, maar voor zichzelf aan de slag is. Meer bepaald de dagen tussen 17 juli en 27 juli.
Gisteren was de datum waarop de Belgische werknemers ‘bevrijd’ werden van hun verplichtingen om bij te dragen aan de collectieve bestedingen van de overheid. De Franse denktank Institut Molinari noemt dat de ‘tax liberation day’. De taxshift heeft die dag dit jaar tien dagen naar voren geschoven, dankzij de vermindering van de loonkosten.
Het consultancybedrijf EY, dat de berekeningen voor het Institut Molinari uitvoert, baseert de ‘tax liberation day’ op de hoogte van de zogenaamde loonwig: de kloof tussen de loonkosten voor de werkgever en het nettoloon voor de werknemer. Om de werknemer een nettoloon van 1.000 euro te kunnen uitkeren, moet de werkgever 2.040 euro aan loonkosten uitgeven. Door de taxshift, die de loonkosten heeft verminderd, is de loonwig naar het laagste niveau in jaren gezakt. Het hoogtepunt lag in 2013, het jaar voordat de regering-Michel aantrad. Toen bedroegen de loonkosten voor een nettoloon van 1.000 euro nog 2.340 euro. België heeft niet langer de grootste loonwig van de EU, aldus het Franse instituut. Het wordt nu voorafgegaan door Luxemburg, Oostenrijk en Nederland.
Toch staat ons land nog altijd bekend als wereldkampioen belasting heffen. In april prijkte België boven aan het Oeso-lijstje van de landen waar de hoogste loonbelastingen worden geheven. Alleenstaanden zonder kinderen betalen 40,50 %, aldus de Oeso. Het hoogste percentage ter wereld. Dat België hier nog wel bovenaan staat, komt omdat deze instelling iets anders meet dan EY. Het vergelijkt het nettoloon niet met de loonkosten, maar met het brutoloon. Het verschil zijn de werkgeversbijdragen. En net die heeft de regering-Michel in twee stappen verlaagd: in 2016 van 32,40 % naar 30,00 %, en dit jaar verder naar 25,00 %.
James Rogers van het Institut Molinari is zich bewust van dat verschil: ‘Het zijn vooral de Belgische werkgevers die de vruchten plukken van de taxshift. De werknemers mogen daar de komende jaren op hopen’. Hij zegt wel dat de werknemers indirect profiteren door de aantrekkende arbeidsmarkt.
Het instituut vergeet daarbij een aantal andere componenten van de taxshift te vermelden, waaronder de verhoging van de forfaitaire beroepskostenaftrek. Die leverde de modale werknemer zo’n 15 euro per maand op, of 180 euro per jaar. Op een loon van 25.000 euro toch goed voor een twee dagen vroegere ‘bevrijding’. Waarschijnlijk is dat meegenomen in de ‘tax liberation day’ van 2016. Die verschoof toen in België van 6 augustus naar 27 juli.
In ‘De Grote Markt’ duikt de economieredactie dagelijks in een opmerkelijke beweging in de economische wereld.
