Als ondernemer focust Chris Debyser op gerichte groei binnen een small-is-beautiful-verhaal. Maar de kans is groot dat u hem online vooral terugvindt als rallypiloot. Een verslavende hobby, al heeft zo’n rijdend reclamepaneel ook mooi voordelen voor de business.
Chris Debyser begon in 1989 als verkoper van IT-materiaal bij Interface. In 1997 richtte hij ConXioN op. ‘In mijn eerste job had ik geleerd wat we zelf vooral niet moesten doen: te veel verschillende activiteiten tegelijk ontplooien. Onze eerste participatie in Sycom zou een goede kandidaat zijn voor slechtste investering (lacht): zij boden toen softwarepakketten aan voor Windows, maar de wijdverspreide DOS-software bleek gebruiksvriendelijker, dus hebben we onze klanten opnieuw helpen omschakelen. In 2006, toen de Windows-pakketten beter werkten, kwamen we met een eigen Windows-applicatie.’
‘Vandaag moet alles met alles beginnen praten, dus het connecteren van de verschillende systemen – boekhouding, facturatie, klantenrelatiebeheer, maar ook sociale media en e-commerce – is een prioriteit. Vandaar onze participatie in Stack & Heap, dat sterk staat in de nieuwe technologie.’
‘De focus lag vooral op kmo‘s, maar gaandeweg ook mid-market, tot ongeveer 400 gebruikers. Een van de beste investeringen in dat opzicht is de aanwerving van Bart Hoste, die later mijn vennoot werd. Samen hebben we een groeipad afgelegd in de mid-market, met toffe klanten als bouwonderneming Matexi of Renson. We zitten hier in het Texas van Vlaanderen. Zelf blijven we een kmo, wat zorgt voor flexibiliteit en ons competitief maakt ten opzichte van de conculega‘s. Klanten appreciëren dat. Sinds 2008 willen we ons ook als early adopters profileren. Vandaag is de consument bijvoorbeeld net gewend aan cloud computing. Wij denken al na over de volgende stap.’
Was je altijd al van plan om een bedrijf op te richten?
‘Op mijn negentiende kon ik kiezen tussen voortstuderen, of aan de slag gaan bij Olivetti. Na enkele maanden begon ik ervan te dromen om ooit voor mezelf te beginnen. Op mijn 27ste heb ik de sprong gemaakt. En niet, zoals zovelen, alleen in mijn garage, maar meteen omringd door performante mensen. Teamwerk is vandaag nog altijd belangrijk in dit bedrijf. We werven volop aan, maar willen onszelf niet voorbij groeien. Bestaande klanten verzorgen is belangrijk, ook daarin moet je investeren. Soms moet je een potentiële klant durven zeggen dat hij niet in je model past. Dat kun je beter meteen zeggen, dan weten beide partijen wat ze aan je hebben. Als we elke week een grote onderneming erbij zouden nemen, weegt dat op onze flexibiliteit. Wij willen, met de voetjes op de grond, groeien in een small-is-beautiful-verhaal.’
Als ik je google, vind ik vooral Chris de rallypiloot.
‘Een goede klant vroeg me of ik zijn rallyteam niet wilde sponsoren. Voor ons was dat interessant: Tanja Dexters en Valerie De Booser lieten zich fotograferen in zo’n wagen, met onze reclame erop. Goed voor de brand exposure. Na enkele jaren ben ik zelf beginnen rijden. Ik had de microbe meteen beet. Het wordt een verslaving, een chronische ziekte waar je niet meer vanaf komt. Dankzij de rally kwamen ook veel mensen van buiten het IT-wereldje met onze naam in aanraking. Eindelijk hadden de mensen door hoe ze onze naam moesten uitspreken: “Connection”. Tevoren hoorde je vaak “Conction”, op zijn Frans. (lacht) In 2010 hebben we ook een klein bedrijfje in rally-accessoires opgericht, namelijk Fixion. De rally heeft ons aan klanten geholpen. Mensen die rally rijden, zitten vaak in een team dat gesponsord wordt door bedrijfsleiders, of de bedrijfsleiders rijden zelf. Als je met die mensen begint te praten, kun je zaken doen.’
Een betere netwerkgelegenheid dan de voetballoges?
‘Jazeker. Als hoofdsponsor van de Omloop van Vlaanderen komt onze naam op alle affiches terug. Als naming sponsor kunnen we ook een groot vip-evenement organiseren. Voor de klanten is dat fantastisch. Al onze medewerkers zijn aanwezig, zodat de klanten ook van gedachten kunnen wisselen. Dat legt ons geen windeieren. Veel beter dan een reclamepaneel in een voetbalstadion. Als we een retailspeler waren, zou dat wellicht anders zijn.’
Je rijdt zelf ook?
‘Ik heb het meest affiniteit met de wagens van de ‘historic’-klasse. Zo rijd ik met een Ford Escort uit 1979. Daarnaast is er de Opel Transeurope, de veredelde versie van de Manta. Een superwagen, maar moeilijk te besturen, een hele uitdaging. Daarnaast staat er een Porsche, een 969 GT3, die maar zelden uit de garage komt. Er zijn maar tien exemplaren van gebouwd, het zou te spijtig zijn die in brokken te rijden. Als we die wagen nog enkele jaren aan de kant houden, is het een investering die zeker zijn rendement oplevert. De wagens verliezen geen waarde, integendeel. Al moet je er wel rekening mee houden dat een kilometer rallyrijden al snel wat euro’s kost.’
Ben je daarbuiten met investeringen bezig?
‘Er is een verschil tussen beleggen en investeren. Wat ik in het bedrijf doe, is investeren. Beleggen is een vorm van risico waarin je zelf niet bepalend kunt zijn. Zo’n aandeel gaat zijn gang, of ik besta of niet. Binnen mijn eigen bedrijf beslissen we zelf wat er gebeurt. Op de beurs of in het casino, het blijft spelen, tenzij je een professional bent.’
