De mees­te ban­ken wij­zen hen de deur met de stem­pel ‘niet sol­va­bel’. Maar zodra kans­ar­me star­ters via Mi­cros­tart toch een le­ning krij­gen, doen ze het uit­ste­kend, blijkt uit een stu­die van Vle­rick Bu­si­ness School. 60,00 % staat twee jaar later nog aan het hoofd van zijn eigen zaak.

1 237 kre­die­ten, voor in to­taal 6,5 mil­joen euro. Zo­veel kre­die­ten heeft Mi­cros­tart sinds zijn op­rich­ting in 2010 kun­nen be­zor­gen aan kans­ar­men die het erop wagen een eigen zaak op te zet­ten. Voor BNP Pa­ri­bas For­tis, de bank die de kre­die­ten ver­strekt, is zo’n le­ning van ge­mid­deld 5.200 euro pea­nuts, maar voor de on­der­ne­mer in kwes­tie be­te­kent het vaak het begin van een nieuw leven. Al was het maar door­dat ze hun eigen job creëren. Dat blijkt uit een stu­die die de Vle­rick Bu­si­ness School uit­voer­de op 315 le­nin­gen toe­ge­kend tus­sen 2011 en 2012.

34,00 % van de mi­cros­tar­ters had voor de le­ning geen of hoog­stens een in­sta­bie­le job. An­der­half tot 3,5 jaar later blijkt 60,00 % van hen nog steeds aan het hoofd te staan van hun eigen zaak. Van de men­sen die toch moesten op­ge­ven, vond een vijf­de, met de on­der­ne­mers­re­fe­ren­tie in de hand, een re­gu­lie­re job. Vol­gens Pa­trick Sapy, de al­ge­meen di­rec­teur van Mi­cros­tart, ligt de te­rug­be­ta­lings­graad op meer dan 90 pro­cent. ‘Arme men­sen be­ta­len hun schul­den beter terug dan rijke.’ Van de 1 237 kre­diet­ne­mers heb­ben er in­tus­sen 402 hun le­ning vol­le­dig te­rug­be­taald. De an­de­re le­nin­gen lopen nog.

Waar de on­der­ne­mers vroe­ger niet eens een bank­le­ning moesten over­we­gen, heeft van­daag het me­ren­deel toe­gang tot een klas­siek kre­diet.

Maar ook de maat­schap­pe­lij­ke ef­fec­ten zijn po­si­tief: in hun on­der­ne­merstra­ject wor­den mi­cros­tar­ters be­ge­leid door een vijf­tig­tal vrij­wil­li­gers van BNP Pa­ri­bas For­tis. Vol­gens Alex Houtart, di­rec­teur maat­schap­pe­lijk ver­ant­woord on­der­ne­men van BNP Pa­ri­bas For­tis zijn de vrij­wil­li­gers ‘trots dat ze zich daar­voor kun­nen in­zet­ten’.

En ook de over­heid vaart er wel bij. Zo be­re­ken­den de on­der­zoe­kers dat 2,91 mil­joen euro aan toe­ge­ken­de kre­die­ten leid­den tot een be­spa­ring van 1 mil­joen euro aan di­ver­se uit­ke­rin­gen, en ook tot 1,12 mil­joen euro aan nieu­we bij­dra­gen, tak­sen en be­las­tin­gen.

De jaar­in­trest op een Mi­cros­tart-le­ning be­draagt 8,95 % met een­ma­li­ge dos­sier­kos­ten van 5,00 %. ‘Dat is re­la­tief hoog’, geeft Sapy toe. ‘Maar het gaat tel­kens om re­la­tief lage som­men en onze klan­ten krij­gen daar­voor ook een in­ten­sie­ve be­ge­lei­ding.’

In­tus­sen heb­ben BNP Pa­ri­bas For­tis en Mi­cros­tart kan­to­ren in Schaar­beek en Sint-Gil­lis, An­wer­pen, Gent, Char­le­roi en Luik. De ko­men­de jaren wil­len de or­ga­ni­sa­tie en de bank elk jaar 1200 kre­die­ten toe­ken­nen, zo­veel als tot nu op vier jaar tijd.

You­nes Ben­za­za – Mas­tel­le & co: 8 000 euro mi­cro­k­re­diet

De 30-ja­ri­ge Gen­te­naar You­nes Ben­za­za begon vorig jaar in het hart van toe­ris­tisch Gent een kraam­pje waar­in hij ‘ge­stre­ken mas­tel­len’, een ty­pisch Gents melk­brood­je met ka­neelsmaak, aan de man bracht. Daar­voor leen­de hij bij Mi­cros­tart 8.000 euro. Een vriend stond borg. Maar het en­thou­si­as­me van Ben­za­za bleek net iets gro­ter dan zijn za­ke­lij­ke be­re­ke­nin­gen. De zaak ging na één slecht sei­zoen op de fles. Een sa­men­loop van om­stan­dig­he­den, noemt Ben­za­za het. ‘Ui­ter­aard had ik de kost­prijs van de mas­tel­len fout in­ge­schat en lag mijn prijs (2 euro) wat te laag. Maar ik heb ook pech gehad: de zomer van 2013 was bar slecht, mid­den tij­dens de Gent­se Fees­ten – toch een piek­pe­ri­o­de – kreeg ik een over­lij­den in de fa­mi­lie te ver­wer­ken, en de baas van het café van wie ik mijn vier­kan­te­me­ter­kraam­pje huur­de, ver­dub­bel­de plots de huur­prijs. Op het einde draai­de ik zelfs niet break-even en heb ik ge­ko­zen voor de korte pijn: stop­pen. Van­daag moet ik nog 1.000 euro af­be­ta­len, maar dat over­leef ik wel. En nee, ik be­schouw dit niet als een mis­luk­king, maar als een fan­tas­ti­sche leer­school. Van­daag heb ik een job als gids voor een re­de­rij die op de Gent­se ka­na­len toe­ris­ti­sche boot­jes uit­baat. En de mas­tel­len ver­koop ik nog steeds oc­ca­si­o­neel, in bij­be­roep.’

Carla Pinto – Con­tras­te: 2 x 8 000 euro mi­cro­k­re­diet

Carla Pinto, een 37-ja­ri­ge Brus­sel­se van Por­tu­ge­se af­komst, leidt het in­te­ri­eur­be­drijf­je Con­tras­te, dat voor grote bouw- be­drij­ven onder meer gy­proc­wan­den en pla­fond­sys­te­men in­stal­leert. ‘Het is niet van­zelf­spre­kend om als jonge vrouw in de bouw­we­reld lei­ding te geven’, lacht ze. Maar in­tus­sen stelt ze toch maar mooi zes ar­bei­ders te­werk. De omzet be­droeg vorig jaar 100.000 euro.

In 2011 liep het ech­ter mis. Een klant ging fail­liet en ze zag 30.000 euro aan on­be­taal­de fac­tu­ren in rook op­gaan. Haar be­drijf­je zat plots aan de grond. Van een klant in het café waar ze bij­klus­te om het hoofd boven water te hou­den, hoor­de ze over Mi­cros­tart, dat toen al een kan­toor had in Sint-Gil­lis. ‘Ik ben er enorm snel ge­hol­pen’, zegt Pinto. ‘Na een ana­ly­se van mijn zaak – goed draai­end, maar plots op­ge­za­deld met een diepe fi­nan­ciële put – had ik een le­ning van 8 000 euro beet. Mijn schoon­moe­der stond borg voor mij. Een jaar later, in 2012, ben ik op­nieuw gaan aan­klop­pen bij Mi­cros­tart, voor nog eens 8.000 euro. Beide le­nin­gen zijn in­tus­sen te­rug­be­taald, maar ze heb­ben mijn be­drijf gered. Bij ge­wo­ne ban­ken heb ik we­gens de hoge in­trest-voe­ten nog niet ge­leend. BijMi­cros­tart be­taal ik bijna niets. En de per­soon­lij­ke, men­se­lij­ke aan­pak krijg ik er gra­tis bij.’

MICHIELSEN, T. Kansarme starters schoppen het verder met microkrediet. De Tijd, 2014-11-06, 20.