Bongo en Wonderbox pikken elkaars reclameslogans niet
De cadeaumerken Bongo en Wonderbox hebben in reclamecampagnes beide al eens beweerd de nummer 1 te zijn. Maar wie gelijk heeft, daar moet de rechter nu over beslissen. Of hoe vissen in dezelfde vijver nu leidt tot een juridisch steekspel.
Het is oorlog tussen twee verdelers van cadeauboxen in ons land. In de ene hoek staat Bongo, dat formules verkoopt waarmee je je vrienden op een weekendje relaxen kan trakteren of een citytrip naar een Europese stad. En in de andere hoek staat Wonderbox, waarmee je dus exact hetzelfde kan doen.
De strijd om elkaar de loef af te steken, wordt nu beslecht voor de rechter. Deze week is de zaak gepleit voor de Brusselse ondernemingsrechtbank, die er onder meer over gaat over wie zichzelf nu de nummer één mag noemen in reclamecampagnes én, misschien nog belangrijker, waarom.
Ervaring
Volgens de krant L’Echo zijn de schermutselingen deze zomer begonnen. Wonderbox claimt in een reclamecampagne dat het de belangrijkste speler in het veld is, toch wat activiteiten in België betreft. Waarop Bongo, vrij ontstemd, heeft laten natellen hoeveel activiteiten elke speler aanbiedt. Resultaat: Wonderbox heeft er 4.109. Bongo heeft er volgens zijn advocaten meer: 5.890. “Er zijn dus zaken de markt in gestuurd die niet overeenkomen met de realiteit”, zegt Stefan Deswert, die Bongo verdedigt. “Wij hebben de meeste activiteiten en we hebben dat ook laten vaststellen door een gerechtsdeurwaarder.”
Maar wanneer mag je zeggen dat je de ‘nummer één’ bent? Die vraag stelt Wonderbox zich in het proces. Bongo mag misschien wel meer activiteiten aanbieden, maar Wonderbox zegt eerder te kijken naar andere zaken, zoals de prijs die het voor zijn cadeauformules vraagt.
Op zijn beurt neemt Wonderbox ook de reclame van Bongo op de korrel. Dat Bongo bijvoorbeeld de favoriete cadeaubon van de Belgen zou zijn – zoals het heeft beweerd – kan je volgens het bedrijf niet bewijzen. Bongo mag dan wel wat meer marktaandeel hebben dan Wonderbox, maar dat betekent nog niet dat het daarom bij alle Belgen in de bovenste schuif ligt.
“Wat de Belgen verkiezen, is een subjectief gevoel”, zegt advocaat Charles Bernard, die Wonderbox verdedigt. “Marktaandeel speelt daar niet in mee. Om te weten wat mensen verkiezen, moet je een enquête doen en het hun vragen. Je kan je daarvoor niet baseren op verkoopcijfers. In een campagne moet je ook altijd iets zeggen dat objectief waar is, want anders klopt het niet met het economisch recht.”
Ook gelooft Wonderbox dat Bongo het bedrijf zwart heeft gemaakt bij zijn verdelers, zoals Carrefour en Dreamland. “Het is niet aan Bongo om valse geruchten bij onze distributeurs te verspreiden”, klinkt het nog bij Bernard. Bongo ontkent dat dan weer.
En dan is er nog iets: Wonderbox beweert ook dat Bongo enkele stukken uit de algemene voorwaarden voor een campagne, waarin het klanten belooft om hun geld terug te geven als ze niet tevreden zijn, heeft overgeschreven van Wonderbox. “Dat gaat misschien over 3,00 % van de totale tekst”, zegt Swerts, de advocaat van Bongo. Volgens hem lees je in zulke teksten altijd zaken die sterk op elkaar lijken. “Je kan daarvoor niet elke keer het wiel heruitvinden.”
Ook al mikken de twee bedrijven op dezelfde doelgroep, toch is het marketinggewijs eigenlijk niet zo verstandig om elkaar openlijk te bekampen, zegt marketingprofessor Els Breugelmans (KU Leuven). Maar binnenskamers of voor een rechtbank, is het natuurlijk anders. Daar geldt eerder: all things go.
“Het zijn natuurlijk directe concurrenten”, zegt Breugelmans. “En daardoor is het ook logisch dat ze alle wapens bovenhalen. Maar naar consumenten toe komt dat niet al te goed over. En dat agressieve past ook zeker niet bij het imago van deze bedrijven, die door wat ze doen – cadeaus verkopen – toch sympathiek willen overkomen.”
Een uitspraak in de zaak wordt ten vroegste over een maand verwacht.
