Argentinië klopt bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF) aan om te verhinderen dat zijn munt nog verder zakt. Dat roept nare herinneringen op.
Afgelopen dinsdag, stipt om één uur, onderbraken de belangrijkste Argentijnse televisiezenders hun programma’s voor een korte boodschap van de president. ‘Ik heb besloten gesprekken over financiële hulp aan te vatten met het IMF’, verklaarde Mauricio Macri. Gisteren trok de minister van Begroting, Nicolas Dujovne, naar Washington om IMF-topvrouw Christine Lagarde te ontmoeten.
1. Argentinië en het IMF, dat is toch water en vuur?
Absoluut. In 2001 ging het Zuid-Amerikaanse land failliet, en daar kreeg het IMF mee de schuld voor. Dat had bij zijn noodfinanciering strenge voorwaarden opgelegd, die de economie volgens de Argentijnen helemaal om zeep hielpen. Het IMF stelde zich nadien ook niet soepel op bij de terugbetaling van de lening.
2. Waarom klopt Argentinië nu dan toch aan bij het IMF?
Omdat het geen andere keuze heeft. De Argentijnse peso is tegenover de dollar sinds het begin van het jaar al 23,00 % van zijn waarde kwijtgeraakt. De Argentijnse centrale bank heeft geprobeerd om die val te stoppen. Eind april verkocht de centrale bank voor 4,3 miljard aan dollarreserves. Vorige week trok ze de rente op tot maar liefst 40,00 %. Maar ook dat zette geen zoden aan de dijk.
3. Waarom is die zwakke peso een probleem?
De peso is tegenover de dollar sinds het begin van het jaar al 23,00 % van zijn waarde kwijtgeraakt
Voor de overheid is het geen goed nieuws, want het maakt haar schulden in dollar een pak duurder. Bovendien wordt ook import prijziger, waardoor de inflatie oploopt. En daaraan heeft Argentinië geen gebrek: de voorbije twaalf maanden bedroeg de inflatie 25,00 %. Die inflatie schrikt beleggers af. Zij trekken hun geld terug en ruilen dat om voor dollars, waardoor de munt nog verder verzwakt. Dat zet een moeilijk te stoppen spiraal in gang.
4. Het ging toch beter in Argentinië?
Toen Macri in 2015 aan de macht kwam, beloofde hij zijn land op orde te zetten met ‘graduele verbeteringen’. De beleggers leken vertrouwen in te hebben in zijn Macrinomics. Ze tekenden vorig jaar massaal in op een overheidsobligatie met een looptijd van honderd jaar.
Eind december oordeelde de centrale bank dat de riem wat gelost kon worden. Ze kondigde aan dat ze de inflatiedoelstelling zou verhogen van 12,00 naar 15,00 %. Begin januari zakte de rente, om de economie te stimuleren. Dat riep bij beleggers heel wat vragen op over de onafhankelijkheid en geloofwaardigheid van de centrale bank.
Bovendien heeft de Amerikaanse centrale bank, de Fed, haar rente verhoogd. Beleggers die aangetrokken werden door hogere rentevoeten in opkomende landen zoals Argentinië, trekken nu hun geld terug en beleggen opnieuw in de VS.
5. Zal een lening van het IMF volstaan om die spiraal te stoppen?
Als je het de Argentijnen zelf vraagt: neen. 75,00 % gelooft niet dat het IMF een oplossing kan bieden, bleek uit een bevraging van D’Alessio IROL/Berensztein eerder deze maand.
Het is ook nog niet zeker dat Argentinië de gevraagde 30 miljard aan noodkredieten zal krijgen. Zeker is dat het IMF voorwaarden zal opleggen, zoals het verminderen van het handelstekort of het op orde zetten van de begroting. Door het historisch trauma ligt dat erg moeilijk voor Argentinië.
6. Komen er nog meer landen in de problemen?
De stijgende Amerikaanse rente speelt nog meer opkomende landen parten. Een vaak genoemd land is Turkije. Ook dat land slaagt er niet in om zijn munt te stutten en de inflatie onder controle te houden. De lira is tegenover de dollar sinds het begin van het jaar al 11,00 % zwakker geworden. De inflatie bedraagt 10,00 %, het dubbele van de doelstelling. Volgens Peter Cecchin van de zakenbank Cantor Fitzgerald zullen ook de Braziliaanse en Indonesische centrale banken moeten interveniëren om hun munt te ondersteunen.
