China joeg gisteren een schokgolf door de financiële markten door zijn munt, de yuan, te devalueren.
De westerse wereld werd wakker met het nieuws dat de Chinese centrale bank de nationale munt, de yuan, met 1,90 % in waarde had laten zakken. Spectaculair nieuws, want de dagelijkse schommeling van yuan en dollar was dit jaar nog niet groter geweest dan 0,16 %. De koersdaling was de grootste sinds 1994.
Dat de Chinezen naar de wisselkoers zouden grijpen om hun indommelende economie wakker te schudden, hadden weinigen verwacht. Aan de koers van de munt wordt immers strak de hand gehouden door de Chinese centrale bank. Maar helemaal onlogisch was het nieuws achteraf gezien niet. Eerder deze week hadden de Chinezen bekendgemaakt dat hun export in juli 8,30 % lager lag dan een jaar eerder. Een muntdevaluatie is een beproefde methode om de eigen producten goedkoper te maken op de wereldmarkt.
Valuta-oorlog
Bovendien hadden de Chinezen zich, door de yuan strak aan de leiband te houden, tot nu toe onttrokken aan de zogenaamde valuta-oorlog (currency war), die de groeilanden onderling uitvechten. De munten van veel opkomende economieën zijn na het uitbreken van de financiële crisis fors gezakt om de lokale economie aan de praat te houden. Daardoor was de Chinese yuan, aangepast voor inflatie, met 44,00 % gestegen ten opzichte van zijn belangrijkste handelspartners. De daling van 1,9o % is eigenlijk niet meer dan een kleine aanpassing aan de realiteit van de wereldwijde financiële markten. ‘Je zou kunnen zeggen dat de centrale bank de wisselkoers gewoon aanpast aan de recente markttendenzen voor de yuan’, merkte Frank Vranken van de bank Puilaetco Dewaay op. ‘Omdat veel kapitaal het land verlaten had, was er ook al heel wat druk op de yuan komen te staan’.
Maar nu de Chinezen een fors schot hebben gelost en zich daarmee in de valuta-oorlog hebben gemengd, bestaat het risico dat de strijd ook elders weer opflakkert. ‘De kans dat andere Aziatische groeilanden in een kramp schieten, is reëel’, meent Koen De Leus, econoom bij KBC. ‘Een steekspel waarbij het ene land reageert op verdere monetaire versoepeling van een ander land, is niet uitgesloten. Wat de vrees voor een ontsporende muntoorlog ongetwijfeld verder zal voeden’.
Vandaar dat de financiële markten gisteren angstig reageerden. Ook al omdat het Chinese paardenmiddel lijkt te suggereren dat de Chinese economie er nog slechter voorstaat dan gedacht. De aandelenmarkten verloren wereldwijd terrein, terwijl de onrust de vraag naar veilige obligaties aanwakkerde en zo de rentes deed dalen. Ook de grondstoffenmarkten kregen klappen, met een verder wegzakkende olieprijs als blikvanger.
Zowel De Leus als Vranken vroeg zich af of de eenzijdige Chinese beslissing de Amerikaanse centrale bank er niet toe zou aanzetten om haar plannen bij te sturen. De Federal Reserve Board mikt op een renteverhoging in september, de eerste in negen jaar. Maar misschien gooien de Chinezen roet in het eten: een goedkopere yuan betekent immers een duurdere dollar, met mogelijk negatieve gevolgen voor de Amerikaanse economie. Als het Amerikaanse herstel in gevaar komt, is een renteverhoging wellicht niet aangewezen.
