Rijdt de Belg niet elektrisch omdat er te weinig laadpalen zijn, of zijn er nog niet veel laadpalen omdat er te weinig gebruikers zijn? We moeten de kip-of-eicirkel doorbreken om de achterstand in te halen.
Het aantal inschrijvingen van elektrische auto’s in ons land lag in 2014 meer dan dubbel zo hoog als een jaar eerder, werd deze week bekendgemaakt. In absolute cijfers klinkt het minder spectaculair: vorig jaar werden 1.166 volledig elektrisch aangedreven personenwagens ingeschreven, waardoor er in totaal eind vorig jaar 2.223 waren. De automobielfederatie Febiac schat dat er nu, ruim drie maanden verder, ongeveer 2.400 ingeschreven zijn.
Een belangrijke bedenking van kandidaat-kopers is dat het bereik van veel elektrische wagens nog (ruim) onder 200 km per oplaadbeurt blijft en dat het niet altijd duidelijk is of ze onderweg vlot kunnen bijladen.
Er komen haast wekelijks laadstations bij in ons land, maar niemand heeft een sluitend overzicht waar zich publiek toegankelijke laadstations bevinden. Er staan wel plannetjes online, maar volgens onderzoekers en marktspelers is geen ervan helemaal betrouwbaar. De laadpaal is soms niet dag en nacht bereikbaar, want hij staat bij een bedrijf waar na 17 uur het hek dichtgaat. Of een tijdelijk demonstratiestation tijdens een beurs is niet geschrapt nadat de beurs is afgelopen. Of een laadpaal blijkt enkel voor fietsen. Soms meldt een particulier trots het laadpaaltje op zijn oprit aan, terwijl het enkel voor eigen gebruik is. Een paal kan ook tweemaal toegevoegd zijn omdat het adres niet volledig was.
De MOBI-onderzoeksgroep van de VUB is bezig in Brussel stuk voor stuk de adressen uit een combinatie van vijf databases te controleren. Van de 34 die ze al opzochten, werden er 22 gevonden, meldt onderzoeker Guillaume Marion.
Arthur Vijghen van het adviesbureau The New Drive telt al 23 snellaadlocaties, waar een halfuurtje laden goed is voor een driekwart volle standaardbatterij. Het aantal semi-snelladers (tussen 4 en 22 kW) schat hij op zowat 100 op het ‘publieke domein’ en 200 op privaat terrein. Hij rekent enkel de laadpalen mee die dag en nacht bruikbaar zijn. ‘In een privaat uitgebate parking die altijd open is: dat telt mee. Maar een laadpaal in de parking van een ziekenhuis die ’s nachts sluit, niet.’ Andere waarnemers beamen dat die schatting min of meer goed zit.
Van batterijwisselstations is in ons land geen sprake. Inductief laden, terwijl je boven een plaat geparkeerd staat of zelfs door erover te rijden, is ook bij ons al onderzocht (samen met onder andere Volvo Cars) en technisch haalbaar en energie-efficiënt gebleken. Er loopt een proef met bussen van Bombardier in Brugge.
Handvol betaalpasjes
De pioniers die nu al voor elektrisch kiezen, worden hier en daar beloond met gratis laden terwijl ze bijvoorbeeld hun boodschappen doen. ThePluginCompany heeft 60 à 70 laadpalen geplaatst bij onder meer vestigingen van IKEA, Delhaize, McDonald’s, Carrefour en Mediamarkt, en in enkele gemeenten. En de Brusselse taxichauffeurs kennen de weg naar de enige gratis snellader, voor het kantoor van GDF Suez (bij Brussel Noord). Wellicht zijn er nog plekken waar men gratis laadt, maar ook daarvan bestaat geen overzicht.
Moet er betaald worden, dan ligt de prijs meestal in de buurt van 0,40 euro/kWh aan een semisnellader, soms al iets minder. BlueCorner, uitbater van het grootste netwerk, streeft er naar eigen zeggen naar de prijs omlaag te brengen naar 0,30 euro voor veelgebruikers. Aan een snellader ligt de prijs doorgaans rond 0,50 euro/kWh. De snelladers vallen daarmee wat goedkoper uit dan in Nederland, waar je vaak rond 0,70 euro/kWh betaalt, mede doordat ze er al veel vaker te vinden zijn op premiumlocaties zoals snelwegparkings.
Betalen gebeurt met een kaartje van de aanbieder of via de smartphone (sms, app). Ook wat dat betreft, is er in ons land nood aan coördinatie. ‘Technisch is er zelden een probleem. Europees is er een standaard vastgelegd voor de stekkers, de meeste wagens kunnen bijna overal terecht’, weet Vijghen. ‘Maar ik rij wel met een stuk of vier betaalpasjes rond.’ Een uitzondering vormen de drie ‘superchargers’ van Tesla in ons land: die zijn enkel geschikt voor de Tesla Model S. Omgekeerd kan de Tesla-rijder wel elders laden.
Overleg
Dat zo’n onoverzichtelijke situatie niet bepaald bijdraagt tot de populariteit van elektrisch rijden, dringt in de sector door. Rond deze tijd wordt een sectorvereniging boven de doopvont gehouden. Stilaan raken de violen gestemd, bijvoorbeeld over de manier waarop prijzen en betalingen worden verrekend als klanten van de ene netwerkuitbater laadpalen van de andere gebruiken.
Het beleid voert de druk ook op om tot afspraken en maatregelen te komen om elektrisch rijden een boost te geven. Overheden, autoconstructeurs en aanbieders van laadpalen zitten bijeen in het platform Evora, dat zich onder meer buigt over een betrouwbare kaart en over een oplossing voor stadsbewoners zonder een oprit of een garage.
In de Vlaamse regering is Annemie Turtelboom (Open VLD), bevoegd voor Energie, de trekker voor de vergroening van het wagenpark. Ze startte het overleg met alle belanghebbenden onlangs op, met het doel in de zomer tot afspraken in een werkplan te komen. Meer infrastructuur zonder dat een portefeuille vol betaalpasjes nodig is, is een van de doelen.
