Beleggers hebben in het vorige decennium de groeilanden eerst verafgood, en vervolgens compleet uitgespuwd. Hoe? Door acroniemen zoals BRIC als leidraad te nemen, maar ook door onvoldoende kennis van de risico’s en de opportuniteiten. Daardoor zijn waarderingen aantrekkelijk geworden, en doen beleggers er goed aan de fameuze ‘muur van zorgen’ te beklimmen om de opportuniteiten in de verte te zien.
BRIC, MINT, CIVETS, MIST. We werden met acroniemen om de oren geslagen. Zeer verschillende groeilanden werden op een hoopje gegooid alsof ze veel met elkaar gemeen hebben. Gooi ze allemaal weg. Dé groeilanden bestaan niet. Voor een belegger is het van groot belang om teveel blootstelling aan de minder goede leerlingen van de groeilandenklas te vermijden. Als je in groeilanden belegt, moet je gezonde landen kiezen en gezonde bedrijven, en liefst een combinatie daarvan. Dat vereist (veel) kennis ter plaatse. Collega en fondsbeheerder Gino Delaere gidste ons onlangs in Singapore – zijn officiële thuisbasis sinds Econopolis er in 2013 een kantoor opende – en Jakarta, de bruisende hoofdstad van Indonesië.
Hervormingen
Het is vrij eenvoudig: groeilanden die de komende jaren hervormingen doorvoeren zullen de belegger niet teleurstellen. De andere landen zijn veeleer te mijden. Verkiezingen kunnen daarbij de katalysator zijn. We zagen dat eerder al in Mexico met de verkiezing van de hervormingsgezinde president Enrique Peña Nieto, en vorig jaar in mei in India met Narendra Modi. Ook in Indonesië konden we vaststellen dat de in oktober aangetreden president Joko Widodo (kortweg Jokowi) zich tijdens zijn eerste 100 dagen in positieve zin liet opmerken. Hij besliste bijvoorbeeld vrij snel om de gecontesteerde brandstofsubsidies af te bouwen waardoor heel wat budgettaire ruimte vrij komt voor investeringen in onder meer infrastructuur.
Infrastructuur
De opportuniteiten in infrastructuur zijn een aparte vermelding waard. Het gaat om een van de ankers voor beleggingen in groeilanden. Een voorbeeld: Indonesië telt ruim 250 miljoen mensen, van wie de helft jonger is dan 30 jaar en een derde zelfs jonger dan 18 jaar. Het is een van de landen waar de verstedelijking het snelst toeneemt met een groeiritme van ongeveer 4,00 % per jaar. Dat president Jokowi werk maakt van nieuwe investeringen in infrastructuur biedt ook interessante beleggingsopportuniteiten. Een voorbeeld: een Indonesisch cementbedrijf, dat in eigen land op de beurs genoteerd is, een dochter is van een grote Duitse genoteerde groep, schuldenvrij is, hoge marges genereert en waarvoor de groeivooruitzichten in ieder geval structureel veel gunstiger zijn dan die van het westerse moederbedrijf. Dat klinkt al heel wat minder risicovol dan ‘een bouwbedrijf in emerging markets’.
Groei-oase
Groeilanden bieden ook beleggingsmogelijkheden die je nergens anders ter wereld aantreft. Hoge groei geeft zuurstof aan landen, bedrijven en de samenleving. Zo groeide de economie van Myanmar de voorbije jaren in een hels tempo en trekt het land veel buitenlandse investeringen aan. Een van de bedrijven die we in Singapore bezochten, is alvast door Yum!Brands geselecteerd om de KFC-franchise naar Myanmar te brengen. Men plant in een eerste fase tien restaurants in de grootstad Yangon (Rangoon) en verwacht het eerste te openen midden dit jaar. Dat soort groeiverhalen zijn er legio. Het is echter wel zaak om selectief te zijn, want groei creëert ook ruimte voor verkopers van luchtkastelen. Na de verhalen van Asian Bamboo en andere, weten beleggers dat bedrijfsbezoeken en een kritische houding nodig zijn.
Daling olieprijs
Tal van groeilanden profiteren ook van de recente lagere olieprijs, want 86,00 % van hun totale marktkapitalisatie bevindt zich in landen die netto olie-importeurs zijn. In sommige landen kan dat leiden tot een daling van de inflatie en de rente. Na ons bezoek verlaagde de centrale bank van Indonesië de rente met 0,25 %. Met de huidige hogere rentes in de groeilanden is er dus nog ruimte voor meerwaarden in obligaties.
Waarderingen
Hoewel de aandelenmarkten in diverse groeilanden 2015 sterk ingezet hebben, zijn ze over het algemeen nog steeds een pak goedkoper dan de westerse markten. Het zeer pessimistische sentiment tijdens de voorbije twee jaar heeft er immers voor gezorgd dat de waarderingen van tal van kwalitatieve bedrijven in bepaalde groeilanden op interessante niveaus zijn aanbeland, zeker tegenover de meer ontwikkelde landen. Het slechte nieuws zit al in de koersen verrekend en er is relatief weinig nodig om de koersen hoger te sturen.
Langetermijnrendement
Maar vergeten we niet de vier grote motoren van extra rendement in de groeilanden.
- Ten eerste hebben ze nog steeds een concurrentieel kostenvoordeel.
- Ten tweede voelen ze een demografische rugwind: een jonge en erg gemotiveerde bevolking.
- Ten derde zijn hun schulden structureel lager dan in het Westen.
- En ten slotte groeit hun gewicht in de beleggingsindexen met een decennium vertraging naar het gewicht van hun economisch belang. Het eerste is nog maar 11,00 %, terwijl het laatste boven 50,00 % uitkomt.
Niet te veel BRIC’s
De BRIC-landen zijn nooit een goede leidraad geweest voor beleggingen. Ze horen niet samen, ze vormen samen ook niet dé groeilanden. Er bestaat een grote diversiteit aan groeilanden, die u moet kennen en onderscheiden om de juiste belegging te maken.
Onze overtuiging in het toekomstig potentieel van een aantal groeilanden is met onze Azië-trip alleen maar bevestigd. De BRIC’s zijn out, maar de groeilanden bloeien als nooit tevoren.
