Dat blijkt uit het nieuwe wereldcompetitiviteitsrapport van het Zwitserse managementinstituut IMD. Via een analyse van 329 parameters en een enquête bij meer dan 4.200 investeerders evalueert het de troeven en zwaktes van 59 landen om zo tot een ranking te komen (zie tabel).

En die toont een opvallende daling van opkomende economieën zoals Brazilië, Chili en Indonesië. China en India vallen zelfs terug tot hun laagste niveau in zes jaar. Volgens Glenn Rayp, professor internationale economie aan de UGent, illustreren de cijfers dat de groeikampioenen van de laatste twee decennia stilaan hun limieten bereiken: ‘Snel groeien is geen kunst, blijven groeien is een pak moeilijker. Daarvoor moet het productieproces kapitaalsintensiever en hoogtechnologischer worden en moet het aanbod aan geschoolde arbeid en innovatie omhoog. Zulke transities lopen niet automatisch van een leien dakje en vereisen bovendien een zekere politieke flexibiliteit. Die is niet altijd aanwezig bij de landen die zakken in de ranking.’

Het rapport legt enkele pijnpunten bloot. Zo sukkelt India, het armste land uit de groep, met een gebrekkige energievoorziening en een onderontwikkelde transportinfrastructuur. Brazilië heeft dringend meer hoogopgeleide werkkrachten nodig. En China kent een onzeker juridisch klimaat, een onderontwikkeld bancair systeem en stijgende loonkosten die vereisen dat het land meer inzet op hoogtechnologische export .

Omgekeerd prijst de studie de Verenigde Staten omdat die – ondanks problemen met het transportnetwerk en de kwaliteit van onderwijs – toch nog steeds de meest dynamische bedrijfscultuur en grootste innovatiecapaciteit zouden kennen. Daardoor zouden de VS het ergste van de crisis al verteerd hebben in vergelijking met Europa.

Rayp neemt de ranking wel met een serieuze korrel zout: ‘Competitiviteit valt moeilijk te meten. Natuurlijk zijn lonen belangrijk, maar innovatie, scholing en een pak andere aspecten zijn dat ook. Een typische reflex, ook in deze studie, is dan om honderden indicatoren op een hoopje te gooien in de hoop zo tot een betere analyse te komen. Maar ik vraag me af of die aanpak loont.’

België verliest dit jaar twee plaatsen in de algemene rangschikking en staat nu 25ste op een totaal van 59 onderzochte landen. We prijken wel op de voorlaatste plaats wat het belastingsregime betreft. Alleen Frankrijk doet slechter.

Bron: De Standaard