Anne Chapelle slaagt erin om bvba 32, het modebedrijf achter Ann Demeulemeester en Haider Ackermann, rendabel te houden, terwijl andere ontwerpers in grote financiële problemen geraken. Veronique Branquinho moest enkele jaren geleden al de boeken neerleggen. Dirk Bikkembergs verkocht zijn gelijknamige sportmerk aan het Italiaanse Zeis Excelsia. Het bedrijf van ontwerper Nicky Vankets stond aan de rand van de afgrond, maar kan nu weer even verder dankzij een serieuze kapitaalsverhoging.
Ook bij bvba 32 was het even spannend. Ondertussen groeit het bedrijf weer, met soms tot vijftien procent per seizoen.

‘We verkopen in alle werelddelen. De hoogconjunctuur in Azië̈ lost momenteel de laagconjunctuur in Europa op. Zeven jaar geleden was het omgekeerd’, legt Chapelle uit in de eetkamer van haar gerestaureerde herenhuis in Berchem. ‘Ontwerpers die alleen verkopen in België̈ of Europa voelen veel meer druk. Er zijn elke dag wel bedrijven die ermee moeten stoppen om erger te voorkomen. ‘Er zijn maar 480 merkenwinkels waaraan iedereen wil verkopen. Als je voor het eerst met een collectie naar Parijs gaat, mag je echt je handen kussen als je tien klanten hebt. Maar daar kom je niet lang mee toe. Je moet dus al een paar seizoenen kunnen overbruggen zonder inkomen en met veel grote uitgaven. En je krijgt van niemand centen om zoiets te doen.’

Is dat laatste terecht?

‘Ik vind het een goede zaak dat banken niet snel investeren in onze industrie, want het risico is gigantisch groot. Een jonge ontwerper moet eerst leren hoeveel een euro waard is. Dat is gezond. Het is heel gemakkelijk om groot te worden met geld van een ander. Dan leer je niet dat je misschien wel 38 knopen wilt op een stuk, maar dat je die niet kunt betalen. Dat je misschien tevreden moet zijn met vier knopen. Zoals je bent opgevoed. Je krijgt van je moeder ook geen twee lolly’s tegelijk.’

Waar zijn de Belgische ontwerpers volgens u dat zakelijk instinct kwijtgeraakt?

‘Ze zijn het niet kwijtgeraakt, we hebben het gewoon niet. In elk beroep waarvoor artistieke vrijheid nodig is, zitten mensen die solo werken. Die zich in hun eentje willen bewijzen. Dat is goed, maar als ze van huis uit niet het advies krijgen om zich zakelijk te laten bijstaan, lopen ze snel verloren. Dat is eigen aan creatieve beestjes.’

U bent toch ook heel rationeel? Als een ontwerper binnen uw bedrijf na drie seizoenen niet break-even draait, dan stoot u hem af.

‘Klopt, maar dat is ter bescherming. Niet alleen van de ontwerper, maar ook van de groep. De job van onze mensen hangt ervan af. Daarom hebben we de samenwerking met de Duitse ontwerper Dirk Schönberger stopgezet. Het was heel fijn samenwerken met hem, maar we verkochten niet. Of niet voldoende. Dirk was zijn tijd vooruit. Ik heb hem dat ook gezegd. Hij werkt heel technisch en daar had de markt op dat moment geen behoefte aan. Vijf jaar later was het misschien wel gelukt. Maar je kunt niet eindeloos doorgaan. Wij zijn in alle respect uit elkaar gegaan. Dirk begreep het. Het is geen schande als het niet lukt.’

Moeten modeontwerpers overheidssteun krijgen?

‘De overheid heeft maar één taak en dat is managementonderwijs aanbieden. Dat doen ze. Als je ondernemer wilt zijn, moet je zelf nadenken over wat je kunt uitgeven en wat je kunt verdienen. Zo simpel is het. Subsidies zijn er voor cultuur, voor kunst. Iets wat je deelt met mensen, iets wat non- commercieel is. Brood en spelen, geluk voor de gemeenschap. Daar moet het ook bij blijven. Zodra er ondernemerschap bij komt kijken, kun je een lening aangaan. Dan ben je gemotiveerd om iets te verwezenlijken, want anders verbrand je je vingers’.

Vrij naar De Morgen

1. Lees het artikel aandachtig en leg uit waarom modeontwerpers ook een ondernemingsplan moeten opstellen.
2. Wat betekent break-even draaien?
3. Hoe komt het dat een modebedrijf pas na enkele jaren break-even is?
4. Welke ondernemingsvorm heeft de onderneming van Anne Chapelle?
5. Som enkele kenmerken van deze ondernemingsvorm op.
6. Waarom is Anne Chapelle tegen subsidies door de overheid?