‘Sinds 1945 hebben we in Europa nooit zoveel eten moeten uitdelen als vandaag.’ Dat zegt Yves Daccord van het Europese Rode Kruis. ‘Voor het eerst moet onze organisatie in een aantal landen meer de focus leggen op binnenlandse hulp dan op buitenlandse projecten.’

Drie miljoen Spanjaarden zijn afhankelijk van voedselpakketten. Maar niet alleen in crisislanden als Spanje, Portugal en Griekenland, moet het Rode Kruis voedsel bedelen, ook rijke landen als Luxemburg en Finland, vragen hulp.

Zelfstandigen en gepensioneerden

België is evenmin immuun. Vorig jaar moesten net meer dan 121.000 mensen aankloppen bij de Voedselbanken, goed voor 60 tot 70 procent van de totale Belgische voedselbedeling via ruim 600 verenigingen. ‘Een triestig record’, zegt gedelegeerd bestuurder Alfons De Vadder. ‘Het zijn er 4.500 meer dan een jaar voordien, en meteen de sterkste stijging sinds het begin van de crisis in 2008. Intussen helpen we nu bijna dubbel zoveel mensen als in 1995.’

Voedselhulp is niet alleen een noodmaatregel voor kansarmen, ook de vroegere middenklasse moet al eens aankloppen. ‘Zo zijn er de kleine zelfstandigen die in volle crisis failliet gingen. Ze hebben de schulden opgestapeld en kunnen nergens meer terecht. Dus schuiven ze hun trots opzij en komen ze wat soep of blikvoeding halen.’

Opvallend is de toestroom van gepensioneerden. ‘Een fenomeen van de laatste paar jaar. Vijf of zes jaar geleden zag je hen nauwelijks, maar nu hebben ze het moeilijk om rond te komen met hun kleine pensioentje. Alles wordt duurder en hun pensioen stijgt niet snel genoeg mee.’

En dan zijn er nog de eenoudergezinnen. Vaak geziene klant bij de Voedselbanken, en ook opgemerkt door het Italiaanse Rode Kruis. Daar belanden alleenstaande mannen die alimentatie moeten betalen na een scheiding, zelfs vaak op straat. ‘De crisis maakt zowel rechtstreeks als onrechtstreeks slachtoffers’, zegt De Vadder. ‘Niet alleen zitten heel wat mensen met een kleiner inkomen, de reserves zijn ook op.’

Geen taboe

Naar de Voedselbank gaan is geen taboe meer. Meer en meer mensen durven de stap te zetten. ‘Dat is een goed effect, al maakt het ook dat we vrezen voor de toekomst. Heel wat bedrijven, veilingen en supermarkten doneren voedsel. Daarnaast organiseren we inzamelingsacties. Maar de belangrijkste pijler is het geld dat we krijgen van Europa. En net nu is Europa van plan om de budgetten voor voedselhulp fel terug te schroeven. Voor ons mogelijk een ramp.’

Bron: De Standaard