‘We houden altijd wat geld opzij voor schooluitstapjes. Maar soms zijn die vier of vijf euro op het einde van de maand niet meer over. Dan kan onze zoon van negen niet mee naar het pretpark of het museum. Hij wordt dan boos. Al zijn vriendjes mogen gaan, alleen hij niet.’

Johny (47), zijn vrouw en hun zoon van negen en dochter van twee moeten elke maand rondkomen met iets meer dan duizend euro. Zijn achternaam wil Johny niet in de krant zien staan, want het is een taboe, zegt hij, je kind in armoede opvoeden. Nochtans leeft volgens een rapport van Unicef in ons land één op de tien kinderen in armoede.

In vergelijking met andere rijke EU-landen – Zweden, Denemarken en Nederland – scoort België heel slecht (zie infografiek). De kinderarmoede is in ons land bijvoorbeeld meer dan drie keer zo hoog als bij onze noorderburen.

Het Unicef-rapport is gebaseerd op een enquête van het Europese statistiekbureau Eurostat. De onderzoekers vroegen aan 125.000 Europese gezinnen of hun kinderen materieel iets tekortkomen. Ze vroegen niet naar overbodige luxe, aldus Chris de Neubourg, die bij Unicef het sociaal en economisch onderzoek leidt.

‘Elke dag vers fruit en groenten kunnen eten, een keertje vriendjes uitnodigen om te blijven eten, meegaan op schooluitstap – dat zijn belangrijke zaken voor kinderen. Als er geen geld is voor twee of meer items uit de lijst, leeft het kind in armoede.’

Ook een kinderfeestje staat op de lijst van de onderzoekers. Voor de zoon van Johny zit dat er nooit in. ‘We hebben er nu eenmaal geen geld voor. Ook niet voor verjaardagscadeautjes.’

‘Het is pijnlijk, hoor, altijd “nee, moeten zeggen. Mijn zoon ziet bij zijn vrienden thuis een computer staan, veel gezinnen hebben een iPad of een Playstation. Het zijn dingen die voor veel mensen normaal zijn, maar die we hem uit het hoofd moeten praten.’

Allochtone ouders

Roemenië, Portugal en Hongarije doen het volgens het onderzoek het slechtst. Daar leeft 30 tot 73procent van de kinderen in armoede. De verklaring ligt voor die landen voor de hand, aldus de Neubourg: hoe lager de welvaart, des te groter de kinderarmoede.

Maar hoe komt het dat in België, met zijn hoge koopkracht, een op de tien kinderen in armoede leeft? De Neubourg: ‘In ons land heeft 30 procent van de kinderen allochtone ouders. Die groep is heel vatbaar voor armoede. In Nederland ligt dat percentage maar rond de tien procent.’

‘Andere Europese landen hebben ook al veel langer een beleid rond kinderarmoede. Ze coördineren hun diensten beter. Ouders die het financieel moeilijk hebben, moeten dan maar aan één loket aankloppen en niet bij tien verschillende diensten.’

Danielle Dierckx, professor armoedebestrijding bij het Vlaams Armoedesteunpunt van de Universiteit Antwerpen, beaamt dat. ‘Hopelijk maakt de overheid ook snel werk van de automatische toekenning van uitkeringen. Gezinnen die bijvoorbeeld recht hebben op een studiebeurs, zouden die niet meer moeten aanvragen. Ze krijgen het geld dan automatisch op hun rekening.’

Geen vlees

Ook bij de kinderopvang geeft het buitenland het goede voorbeeld, aldus Dierckx. ‘Als ouders een beroepsopleiding willen volgen, net om zichzelf uit de armoede te helpen, hebben ze opvang voor de kinderen nodig. In de Scandinavische landen zijn er voldoende plaatsen voor alle kinderen. Bij ons houden de lange wachtlijsten voor de crèches mensen tegen om hun kind in te schrijven. En dus om iets te doen aan hun situatie.’

Volgens de onderzoekers van Unicef zal de economische crisis de kinderarmoede nog verder doen toenemen. De Neubourg: ‘Ik vermoed dat de kinderarmoede nog moet pieken. Pas als ouders hun laatste reserves van het spaarboekje hebben gehaald, moeten ook de kinderen inleveren. Geen ouder wil dat zijn kind iets tekortkomt.’

Dat zijn kind op de eerste plaats komt, vertelt ook Johny. ‘Ik kan u verzekeren: mijn vrouw en ik willen onze kinderen alles geven wat ze nodig hebben. Voor ons is vlees eigenlijk te duur. Maar onze kinderen eten twee keer per week een stuk vlees. Ze moeten toch nog groeien.’

Bron: De Standaard