Bij deze koude temperaturen verwarmt Elie Verhaege zich door minderwaardig hout in zijn kachel te verbranden. Geld voor mazout of gas heeft hij niet meer. Vorige week werd het faillissement van zijn frituurzaak uitgesproken.

Drie jaar geleden nam Verhaege samen met zijn toenmalige partner een frituur in het Vlaams-Brabantse Betekom over. ‘Wij fleurden de frituur op en de zaak draaide goed’, zegt hij. In de zomer van 2010 liep het mis. ‘Door de hittegolf konden de frigo’s en diepvriezen het niet meer aan. Drie zijn er kapotgegaan en de temperatuur in de frituur liep door de warmte van de motoren op tot 57 graden.’

Verhaege besluit een koel- en diepvriescel bij te bouwen. Daarvoor huurt hij een parkingplaats bij de gemeente. ‘Net toen we de werken startten, beval de politie ons de werken stil te leggen’, zegt Verhaege. ‘Blijkbaar bevond de frituur zich daar onwettig, ook al stond hij er al 35 jaar.’

Uiteindelijk wordt er een regeling getroffen met de gemeente, maar net dan slaat het noodlot toe. Een brand legt de achterbouw van zijn woning in de as. Daardoor kan Verhaege niet verder werken aan de frituur en ontstaan ook relationele problemen. Zijn partner verlaat hem en verkoopt de frituur. Noodgedwongen moet Verhaege zijn activiteiten stopzetten.

Magische formule

Een meubelverkoper, die anoniem wil blijven, zou niets liever doen dan zijn activiteiten stopzetten. ‘Als ik zou kunnen stoppen, ik doe het direct’, zegt hij. Zijn meubelzaak lijdt onder de harde concurrentie, de hoge vaste kosten en de betalingen die uitblijven. ‘Klanten staan nog voor 52.000 euro bij me in het krijt.’ Daardoor moet hij rondkomen met minder dan een leefloon. Stoppen is echter geen optie voor hem. ‘Als ik failliet ga, dan wordt mijn woning verkocht. Dat zou wel eens het einde kunnen zijn van mijn relatie.’

Toch laat hij de moed niet zakken. Van de vzw Belgian Senior Consultants krijgt hij strategisch advies. ‘Ik weet waar mijn probleem zit, maar ook mijn bankdirecteur kent de magische formule niet.’

Faillissement

Ook ex-friturist Verhaege vond hulp. ‘Mijn zoon heeft me overtuigd om bij het OCMW aan te kloppen’, zegt Verhaege. Dat ging niet zonder slag of stoot. ‘Ik ben mijn hele leven zelfstandig geweest en dacht “dat doet ge niet,’.

Bij het OCMW kreeg hij te horen dat ze voor hem niets konden doen. Ze brachten hem wel in contact met Efrem. Die vzw helpt zelfstandigen in moeilijkheden, gefailleerden en ex-ondernemers. Efrem overtuigde Verhaege uiteindelijk om het faillissement aan te vragen.

‘Vroeger dacht ik dat elk faillissement frauduleus was’, zegt Verhaege. ‘Ik dacht dat mensen dat alleen maar deden om de staat op te lichten.’

Verhaege heeft geen inkomen en heeft ook geen recht op een leefloon, omdat hij altijd als zelfstandige heeft gewerkt. Hij kan wel rekenen op de steun van vrienden en huurt voor een bescheiden prijs een huis. Binnenkort zou hij wel aanspraak kunnen maken op een uitkering door de faillissementsverzekering.

Hij heeft het niet makkelijk, maar blijft optimistisch. ‘Ooit hoop ik opnieuw een zaak te starten. Dat zit gewoon in mij. Wat? Dat weet ik nog niet.’

Bron: De Standaard