ADHD bij volwassen vrouwen wordt jammer genoeg nog vaak over het hoofd gezien. Lang werd gedacht dat het veel vaker bij mannen dan vrouwen voorkwam, maar daar komt men nu stukje bij beetje op terug. Vier bekende vrouwen getuigen over hoe zij de wereld trotseren met hun kleurrijke, onstuitbare. Ze getuigen over de voordelen én uitdagingen. Vandaag: Flo Windey (29): “Dit ben ik, dit is mijn hoofd, ik kan me daar niet blijven voor verontschuldigen.”
Flo Windey (29) maakt tv, radio en online content, liefst over onderwerpen die er toe doen. In Nevermind, te zien op VRT MAX, laat ze jongeren met een label zelf aan het woord. Op haar 16de kreeg ze zelf de diagnose ADHD.
Wie de afgelopen weken naar De Expeditie: Namibië keek, zag het op z’n tv-scherm gebeuren: hoe meer Flo Windey zich door de woestijn sleepte, hoe meer de wervelwind in haar hoofd een regelrechte tornado werd. “Hoe stiller het werd rond me, hoe meer ik mezelf verloor in die storm aan negatieve gedachten, vooral over mezelf. De opnames dateren van een jaar geleden en het voelt best rauw en kwetsbaar om mezelf zo te laten zien. Tegelijk vind ik het belangrijk om te tonen dat zoiets kan gebeuren. Zeker voor de jongeren die daardoor nu durven uit te spreken dat hun hoofd soms ook zo aanvoelt. Net nog kwam iemand op straat me bedanken omdat hun kind voor het eerst over zijn donkere gedachten had durven te praten. Dat doet iets met mij. Tegelijk ben ik er nog niet 100 procent bovenop en sturen mensen me online dat ik een ‘dramaqueen’ ben, ‘een loser’, want ‘wie kan nu nog niet eens wandelen in de woestijn?’. Wauw, wat voor een mens moet je zijn om een jonge vrouw die struikelt nog een trap na te geven? Het blijft toch raar dat ik, gewoon door mezelf te zijn, mensen zo irriteer dat ze dat willen laten weten. Maar dit ben ik, dit is mijn hoofd, ik kan me daar niet blijven voor verontschuldigen. Ik heb lang geprobeerd om anderen te pleasen, nooit te veel te zijn. Op kantoor zet ik mijn koptelefoon op omdat ik anderen niet zou storen. Maar als je jezelf continu afremt of kleiner maakt, wat blijft er dan op den duur over? Ik werd daar diep ongelukkig van. Plus, die ADHD blijft wel continu binnenin mijn hoofd knagen. Dat ontploft toch wel een keer, en het is eigenlijk makkelijker als ik die storm naar buiten kan laten.”
Flo heeft intussen leren leven met de ‘Minions in haar hoofd’, zoals ze het omschrijft, die continu rondhoppen, terwijl ze ‘macaroni’, ‘spaghetti’ en ‘banana’ roepen. “Ze kunnen ook productief zijn, maar het kost wel moeite om de chaos te kanaliseren. Dan werken alle strategieën die ik intussen heb, maak ik de juiste keuzes en loopt de chaos in mijn hoofd in lijn met de chaos rondom mij. Ik ben trouwens zo dankbaar voor mijn job, waar mijn ADHD net een voordeel is. Ik leef op wanneer ik de juiste, sterke prikkels rond me voel, kan tot 5 uur gaan in de Boiler, en dan om 8 uur weer enthousiast mensen interviewen op de camping. Ik ben zeer oplossingsgericht en op een filmset zit mijn volledige focus daar en pik ik alles op dat rondom mij gebeurt. Maar na weken te rushen als een stuiterbal, kan ik ook ineens heel hard crashen. Dan kan een heel diepe emotie me ineens als een golf onderuit werpen. Daarom blijf ik het belangrijk vinden om verhalen hierover te delen. Daarom wilde ik Nevermind maken. Iedereen heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen uitdagingen. Als we die delen, voelen we ons tenminste niet alleen. En wees een beetje mild. Ja, soms ga ik een keer uit de bocht, maar in mijn hoofd ben ik elke dag Dakar aan het rijden, dan doe ik het nog best goed, toch?” (lacht)
DE CONINCK, K. Flo Windey over haar leven met ADHD: “Ik heb lang geprobeerd om anderen te pleasen, nooit te veel te zijn”. www.nieuwblad.be, 14 februari 2025.
